Zabrakło tylko Gdańska, współpracujemy ze Szkołą Wyższą, w której trwa obecnie sesja i panie nie mogły dołączyć. Ponadto były z nami przedstawicielki dwóch partnerów ogólnopolskich, przedstawiciele CNK oraz pan dyrektor Jasiński z PAFW. W sumie 28 osób w części pierwszej i 20 w drugiej.

Partnerzy opowiedzieli o tym, co zrobili do pandemii, jak wygląda sytuacja nauczycieli w ich regionach i jak przymierzają się do działań on-line. Były to bogate i ciekawe prezentacje, które dały nam nadzieję, że KMO przetrwa trudne czasy. Sytuacja nauczycieli w całej Polsce jest ciężka. Wiemy, że jesteście wyczerpani pracą ponad siły, zmęczeni siedzeniem non-stop przed komputerem i setkami rozmów z uczniami i rodzicami na wszystkich możliwych komunikatorach. Ci, którzy działają w kołach z młodzieżą, realizują projekty oparte na konstruowaniu, nie widzą szans na pracę on-line. Zamówione części do maszyn, które klubowicze mieli składać, leżą w ich domach w pudłach. Jednak wielu w przedszkolach, świetlicach, nauczaniu początkowym, KMO działa. Często nie w ramach spotkań pozalekcyjnych, ale na lekcjach i z wielką pomocą rodziców.

Partnerzy planują między innymi konferencję edukacyjną na jesieni (Śląsk), konferencję promującą KMO (Wielkopolska) oraz samouczek dla nauczycieli poświęcony dobrostanowi i dbaniu o siebie (Lubelszczyzna). Mazowsze zgłosiło propozycję wdrożenia modelu spotkań z Opiekunami z całej Polski, z udziałem opiekuna lidera z regionu oraz eksperta z instytucji partnera z tego samego regionu. Taki model zapewni wymianę praktyk pomiędzy opiekunami, wzmocnienie więzi pomiędzy opiekunami, a partnerem regionalnym, a także pomiędzy partnerami. Jeśli każdy partner zorganizuje takie spotkanie/webinarium opiekunowie będą mieli kontakt z KMO przynajmniej raz w miesiącu.

Jednym słowem – będzie się działo. Mimo wszystko.

Zuzanna Michalska