Barbara Foryt
pryzmat,światło,tęcza
Klubowicze odkryją, co to jest tęcza i jak powstaje. Zaobserwują, jak działa pryzmat. Odkryją różne rodzaje pryzmatów. Spróbują znaleźć sposób na stworzenie tęczy.
Wskazówki dla opiekuna
Podczas doświadczenia można realizować elementy Podstawy Programowej wychowania przedszkolnego:
Co może być pryzmatem?
Kolorowe świetlne błyski można zaobserwować, kiedy światło przechodzi np. przez szklany żyrandol, kryształowe wazony czy inne naczynia z grubego szkła, a nawet zwykłą szklankę z wodą.
Wiodące pytanie
Jakiego koloru jest światło?
Sprawdzanie przedwiedzy klubowiczów
Klubowicze zdobywają nową wiedzę na temat barwy światła. Zakładamy, że już wcześniej odkryli, że światło białe składa się z wielu barw. Podczas tego doświadczenia notują wyniki w formie rysunków lub symboli.
Pytania pomocnicze:
Pytanie służące zaciekawieniu klubowiczów (do wyboru przez opiekuna)
Planowanie doświadczenia wspólnie z klubowiczami
Refleksja po doświadczeniu
Klubowicze sprawdzają postawione hipotezy, odnosząc się do zanotowanych przez siebie wyników. Mogą zaprezentować swoje szkice lub schematyczne rysunki, objaśniając własnymi słowami zjawisko tęczy, które właśnie badali. Podczas zajęć możesz wykorzystać animację „Jak powstaje tęcza” z cyklu „Naukowy zawrót głowy”, dostępną w serwisie YouTube. Dzieci mogą spróbować narysować tęczę, odwzorowując jej rzeczywisty układ barw. Mogą też odpowiedzieć na pytania: gdzie i kiedy najlepiej wykonać doświadczenie?
Tęcza to zjawisko optyczne i meteorologiczne, które tworzy się w określonych warunkach. Powstaje wtedy, gdy Słońce znajduje się dość nisko na niebie, czyli podczas wschodu lub zachodu i gdy pada słaby deszcz. Krople deszczu (wody) zawieszone w powietrzu działają jak pryzmat, tzn. rozszczepiają białe światło słoneczne na siedem barw – od czerwonej poprzez pomarańczową, żółtą i zieloną do błękitnej, niebieskiej (określanej czasami jako granatowa) i fioletowej. Tęcze obserwujemy najczęściej po letniej burzy. Mówi się o siedmiu kolorach tęczy, ale wprawne oko dostrzeże ich więcej. Barwy te przechodzą jedna w drugą – nie ma między nimi ostrej granicy. Ich kolejność jest zawsze jednakowa.
Tęczę próbowano wyjaśnić od wieków. Arystoteles twierdził, że to światło słoneczne odbite od chmur. Dopiero na początku XVIII wieku prawidłowo opisał to zjawisko Izaak Newton. To on odkrył, że białe światło jest mieszaniną światła o różnych barwach – przechodząc przez pryzmat (w tym wypadku wodę) rozszczepia się ono na wiele kolorów. Ponadto udowodnił, że światło o różnej barwie załamuje się pod różnym kątem. Dlatego na górze tęczy jest kolor czerwony, a na dole fioletowy.
Więcej informacji na stronie: https://dziecisawazne.pl/jak-powstaje-tecza/.
To fascynujący widok. Czasami, gdy światło dwukrotnie odbija się wewnątrz kropli wody, powstaje drugi, większy łuk tęczy. Co ciekawe, barwy w tym łuku są ułożone odwrotnie i mniej intensywne.
Więcej informacji na stronie: https://lovenatura.pl/podwojna-tecza-jak-powstaje/.
To bardzo rzadkie zjawisko można zaobserwować tylko w kilku miejscach na świecie, np. nad Wodospadami Wiktorii w Afryce. Powstaje, gdy światło słoneczne odbite przez Księżyc załamuje się na kroplach wody. Księżycowa tęcza zazwyczaj nie ma wyraźnych barw, przypomina bardziej białą wstążkę.
Źródła